Rozwiązanie stosunku pracy

Wpływ kontynuacji zatrudnienia za granicą na prawo do emerytury z ZUS

Zgodnie z art. 103a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, prawo do emerytury z ZUS ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na którego rzecz emeryt wykonywał je bezpośrednio przed nabyciem prawa do emerytury. Zasada ta dotyczy również stosunku pracy nawiązanego z pracodawcą za granicą w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej (UE) i Europejskiego Stowarzyszenia o Wolnym Handlu (EFTA) lub w państwie, z którym wiąże Polskę dwustronna umowa międzynarodowa o zabezpieczeniu społecznym (zwanym dalej „państwem umownym”), z wyjątkiem Australii.

Dotyczy to następujących państw, z którymi Polska jest związana umowami międzynarodowymi w dziedzinie ubezpieczeń społecznych (rozporządzenia unijne oraz dwustronne umowy międzynarodowe): Austria, Belgia, Bośnia i Hercegowina, Bułgaria, Czarnogóra, Chorwacja, Cypr, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Islandia, Izrael, Kanada, Quebec, Korea Płd., Liechtenstein, Litwa, Luksemburg, Łotwa, Macedonia Północna, Malta, Mołdawia, Mongolia, Niemcy, Norwegia, Portugalia, Rumunia, Serbia, Słowacja, Słowenia, Szwajcaria, Szwecja, Turcja, Ukraina, USA, Węgry, Wielka Brytania, Włochy z tytułu zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej albo prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

Osoba zainteresowana ubiegająca się o emeryturę z ZUS musi rozwiązać wszystkie stosunki pracy, zawarte z pracodawcami zarówno w Polsce, jak i w państwach członkowskich UE/EFTA oraz w państwach umownych, aby ZUS podjął wypłatę emerytury. W przeciwnym razie, czyli w razie kontynuacji zatrudnienia z dotychczasowym pracodawcą za granicą, prawo do polskiej emerytury zostanie automatycznie zawieszone. Osoby, które nawiązały stosunek pracy z pracodawcą za granicą choćby w jednym z ww. państw,  przed dniem nabycia prawa do emerytury i nadal pozostają w tym zatrudnieniu, w celu wypłaty emerytury z ZUS powinny rozwiązać stosunek pracy z pracodawcą zagranicznym i przesłać do organu rentowego, który wypłaca emeryturę, zaświadczenie potwierdzające rozwiązanie stosunku pracy. Dokumentem takim może być świadectwo pracy lub zaświadczenie wystawione przez pracodawcę.

Uwaga!

Wymóg rozwiązania stosunku pracy nie dotyczy sytuacji, w której osoba zainteresowana podjęła zatrudnienie już po przyznaniu prawa do emerytury.

Przykład

Pani Helena obecnie pracująca i mieszkająca w Wielkiej Brytanii osiągnęła powszechny wiek emerytalny określony zgodnie z prawem polskim, więc wystąpiła o ustalenie prawa do emerytury z ZUS. Umowę o pracę w firmie brytyjskiej pani Helena zawarła przed dniem nabycia prawa do emerytury z ZUS i nadal pozostaje w tym zatrudnieniu, więc aby ZUS wypłacił pani Helenie emeryturę, powinna rozwiązać stosunek pracy z obecnym pracodawcą i przesłać do ZUS świadectwo pracy lub zaświadczenie potwierdzające rozwiązanie stosunku pracy.

Osoby prowadzące własną działalność gospodarczą za granicą ubiegające się o wypłatę świadczenia emerytalnego z ZUS, nie są zobowiązane do przedkładania dokumentacji dotyczącej zakończenia wykonywania tej działalności, ponieważ konieczność rozwiązania stosunku pracy wynikająca z art. 103a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych dotyczy wyłącznie pracowników.

Wymóg rozwiązania stosunku pracy nie dotyczy również sytuacji, w której osoba pobierająca emeryturę z ZUS mieszka za granicą w państwie trzecim, czyli poza Polską, innym państwem członkowskim UE/EFTA lub krajem umownym.